Amonia uranila karbonato: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [nekontrolita versio] |
KuBOT (diskuto | kontribuoj) e Roboto: anstataŭigo de "Ŝablono:El" per "Ŝablono:EL" (laŭ VP:AA); kosmetikaj ŝanĝoj |
Leyo (diskuto | kontribuoj) e formato de la minuso |
||
| Linio 21: | Linio 21: | ||
|[[Aspekto]]||{{EL}}{{EL}}Flavaj kristaloj |
|[[Aspekto]]||{{EL}}{{EL}}Flavaj kristaloj |
||
|- |
|- |
||
|[[Mola maso]]||{{EL}}{{EL}}522.199 g mol<sup> |
|[[Mola maso]]||{{EL}}{{EL}}522.199 g mol<sup>−1</sup> |
||
|- |
|- |
||
|[[Denseco]]||{{EL}}2,77 g/cm<sup>3</sup> 25 °C{{EL}} |
|[[Denseco]]||{{EL}}2,77 g/cm<sup>3</sup> 25 °C{{EL}} |
||
Kiel registrite je 01:31, 15 jan. 2016
| Amonia uranila karbonato | |||
  
| |||
| Kemia strukturo de la Amonia uranila karbonato | |||
| |||
| Kemia strukturo de la Amonia uranila karbonato | |||
| Kemia formulo | Ŝablono:EL | ||
| CAS-numero-kodo | Ŝablono:ELŜablono:EL18077-77-5 | ||
| PubChem-kodo | Ŝablono:ELŜablono:EL3015006 | ||
| Fizikaj proprecoj | |||
| Aspekto | Ŝablono:ELŜablono:ELFlavaj kristaloj | ||
| Mola maso | Ŝablono:ELŜablono:EL522.199 g mol−1 | ||
| Denseco | Ŝablono:EL2,77 g/cm3 25 °CŜablono:EL | ||
| Fandopunkto | Ŝablono:ELŜablono:ELMalkomponiĝas inter 165 °C kaj 185 °C | ||
| Sekurecaj Indikoj | |||
| Sekureco | Ŝablono:ELŜablono:ELR26/28 R33 | ||
| Risko | Ŝablono:ELŜablono:EL(S1/2) S20/21 S45 | ||
| Pridanĝeraj indikoj | |||
| Danĝero
| |||
Amonia uranila karbonato, karbonato de uranilo kaj amonio aŭ
(UO2CO3 2 (NH4)2CO3) estas neorganika substanco, konata en la urania industria procezo kiel AUC, grava kombinaĵo kiel komponanto en la konverto-procezo de la urania heksafluorido (UF6) al urania duoksido (UO2).
UF6 + 5 H2O + 10 NH3 + 4 CO2 → UO2CO3.2(NH4)2CO3 + 6 NH4F
UO2CO3.2(NH4)2CO3 + H2 → UO2 + 3 CO2 + 4 NH3 + 3 H2O
Procezo
La amonia uranila karbonato kombiniĝas kun akvovaporo kaj hidrogeno sub 500–600 °C por estigi UO2. En alia procezo, solvaĵo de "uranila nitrato", konata kiel likvoro de uranila nitrato traktiĝas kun amonia bikarbonato por estigi amonian uranilan karbonatoj kiel solida precipitaĵo.
Ĉi-lasta separiĝas el la solvaĵo, sekigita kun metanolo kaj poste kalcinita kun hidrogeno senpere al UO2 por estigi kunfando-gradan polvon, kiu estas malflua, rilative dika (10 µ) kaj poroza kun specifa surfacareo en la rango de m2/g por direkta peleto, evitante la etapon de granuliĝo. La konverto al UO2 ofte okazas en ĉi etapo de la nuklefuela fabrikado.
En tiu procezo, kalcinigo, reduktiĝo kaj stabiligo okazas samtempe en vertikala fluigita transporta reaktoro. En plejmulto de la landoj, kunfando-grada UO2 en polvo por nuklea fuelo estiĝas pere de amonia duuraniata procezo, kiu postulas multajn aliajn etapojn. Amonia uranila karbonato estas unu el multaj formoj nomataj "flavaj kukoj", kies produkto estiĝas pere de multenombraj filtrado-procezoj.
Literaturo
Ŝablono:EL ScienceDirect Ŝablono:EL Uranium Atomistry Ŝablono:EL The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (Set ..., Volumes 1-6, Lester R. Morss, Norman M. Edelstein, J. Fuger Ŝablono:EL Ibilabs Ŝablono:EL Chemyq Ŝablono:EL Concise Encyclopedia of Advanced Ceramic Materials, R.J. Brook Ŝablono:EL Analytical Chemistry of Uranium: Environmental, Forensic, Nuclear, and ..., Zeev Karpas
| ||||||
