Kalia bisulfito

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kalia bisulfito
Plata kemia strukturo de la
Kalia bisulfito
Tridimensia kemia strukturo de la
Kalia bisulfito
Alternativa(j) nomo(j)
  • Kalia salo de bisulfita acido
  • Bisulfito de kalio
Kemia formulo
KHSO3
CAS-numero-kodo 7773-03-7
ChemSpider kodo 22889
PubChem-kodo 23663620
Fizikaj proprecoj
Aspekto blanka kristala pulvoro
Molmaso 120.1561 g·mol−1
Fandpunkto 190 °C
Bolpunkto malkomponiĝas
Acideco (pKa) 1.85
Solvebleco Akvo:490 g/L
Mortiga dozo (LD50) 1800 mg/kg (buŝe)[1]
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
07 – Toksa substanco
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H319, H335[2]
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P264, P271, P280, P304+340, P305+351+338, P312, P337+313, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Kalia bisulfitokalia hidrogensulfito (kun la kemia formulo KHSO3) estas kalia salo rezultanta el nekompleta neŭtraligo de la sulfata acido kun kalia hidroksido. Ĝi estas blanka senodora solidaĵo uzata kiel konservaĵo E228 por vinoj kaj nutraĵoj, sulfurigagento kiu liberigas sulfuran dioksidon en normalaj uzokondiĉoj. Ĝi estas antimikroba substanco uzata en sanigaj procezoj por nutraĵo-ujoj por redukti nutro-poluadon, ĉar ĝi estas antioksidiganto kaj inhibanto de nedezireblaj mikroorganismoj.

Sintezoj[redakti | redakti fonton]

Sintezo 1[redakti | redakti fonton]

Sintezo 2[redakti | redakti fonton]

Sintezo 3[redakti | redakti fonton]

Sintezo 4[redakti | redakti fonton]

Sintezo 5[redakti | redakti fonton]

Sintezo 6[redakti | redakti fonton]

Sintezo 7[redakti | redakti fonton]

  • Reakcio de kalia pirosulfito kaj akvo:

Sintezo 8[redakti | redakti fonton]

Reakcioj[redakti | redakti fonton]

Reakcio 1[redakti | redakti fonton]

Reakcio 2[redakti | redakti fonton]

Reakcio 3[redakti | redakti fonton]

  • Reakcio inter kalia bisulfito kaj dukloramino[3]:

Reakcio 4[redakti | redakti fonton]

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. LabChem
  2. Pubchem
  3. Advanced Physicochemical Treatment Processes, Lawrence K Wang, Yung-Tse Hung, Nazih K. Shammas